Uitgestapt
Het was een snelle trein
Een trein sneller dan de tijd
We stopten niet bij elke halte
Maar gingen er voorbij
De remmen waren defect
En we stonden nooit stil
Elke keer wat nieuws
We gaven geen gil
Grote bergen met bomen
Kleine landen met kreeften
Alles duurde maar even
Omdat we zo hard reden
We waren het spoor bijster
En hadden niet gezien
“Alles was een vlucht"
Bedacht ik nadien
Nu ben ik wat wijzer
En heb ik stilgestaan
Ben gestopt met het rennen
En klaar met die achtbaan
Laat het maar komen
Ik wil het wel zien
Geef me het terug
Ik leef voor tien!
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Maandag, december 08, 2014 19:14 |
| Mooi en prachtig beeldend: de levenstrein die aan alles en iedereen maar vooral jezelf voorbij kan denderen. Fijn als je weer die stoptrein kunt nemen en mag vetrekken vanaf het juiste perron! | |
| teun hoek: | Maandag, december 08, 2014 19:11 |
| een geweldig terugkerend inzicht . Houden zo. Genieten. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: GuusV |  
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2014 | ||
| Thema's: | ||