Zijn laatste kans
Zijn laatste kans
een been gebroken
rug zwaar gehavend
hij werd nutteloos
zou uit de groep moeten
herstel drong zich op
hoe lang zou het duren
niemand wist het
zelfs specialisten twijfelen
in afwachting legde men hem neer
zodat hij niemand zou hinderen
hij begreep het helemaal
en bleef bedroefd liggen
hij lag daar uitgeteld
vreesde het ergste
zijn gedachten kwamen uit
de gebroken stoel werd kachelhout
ela
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Donderdag, december 11, 2014 13:43 |
| vind het toch zielig een stoel heeft ook gevoel :-( werd als oud vuil afgedankt na zijn bewezen diensten maar je hebt het leuk gebracht de stoel heeft je vergeven... hopelijk niet letterlijk |
|
| waterval: | Woensdag, december 10, 2014 15:53 |
| en toen werd het warm ;-))) ~~~waterval~~~ |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, december 10, 2014 11:00 |
| goede morgen! | |
| fets: | Woensdag, december 10, 2014 09:23 |
| graag gelezen! | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2014 | ||
| Thema's: | ||