Zo veel, zo breekbaar
zo weinig, zo nodig hebben
het geen toch, zo zeldzaam
zoals liefde de de wereld doet stemmen
Wij zijn de stenen mensen
van buiten stralen we hardheid
wij, de stemmen die onhoorbaar lijken
van binnen, de stenen als porselein doet wensen
Als geen ander weten de stenen
wat verdriet menshaat aandoet in leven
en daarom proberen iets te mee te geven
dat wat onze porseleinen harten hebben doen breken
Men mag ons schichtig aankijken
zien we het niet, dan voelen wij wel
maar aan het einde van de dagen
zijn het stenen, die bloemen gooien zal
De geharde mens, stenen van porselein
zijn de duurste ten harte, eerlijk als de wind
en voordat u een afkeuring aanreikt
mag u nadenken wat u voor ons heeft opgebouwd
We bedoelen het goed, hoor