Ode aan de kaars
Gloeiend druipen ze af
Druppeltjes die het aanvankelijk nog kaarsrechte lijf draperen
Geleidelijk wordt zij vervormd
door een jas die zich om haar heen aantrekt
De warmte ontwikkelt een lawine van kaarsvet
Er wordt een landschap geboetseerd onder een lichtende berg
die steeds minder begint uit te torenen
Het lontje wordt korter en haar vurigheid zal verdrinken
in het meer dat nu overblijft
evenals de fraaie sculptuur
die een prachtige kaars heeft doen laten branden
Energiek
Waakzaam
Met waardevolle vlam
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Donderdag, december 18, 2014 19:19 |
| Dank je! | |
| fets: | Donderdag, december 18, 2014 18:10 |
| Knap! | |
| Stroejaro: | Donderdag, december 18, 2014 15:03 |
| Dank voor jullie reacties! | |
| wervelende regenboog: | Donderdag, december 18, 2014 13:41 |
| ik hou van kaarsen branden brand ze zowat iedere dag bijzonder verwoord Stroejaro! |
|
| Markemans: | Donderdag, december 18, 2014 13:23 |
| heel erg mooi stroejaro | |
| teun hoek: | Donderdag, december 18, 2014 11:54 |
| een heilzaam heengaan. Mooi. h. gr. th |
|
| kimmytje: | Donderdag, december 18, 2014 09:47 |
| Ja het proces van de opbrandende kaars heel goed beschreven, heel mooi Er bestaat ook van die speciale druipkaarsen, die vind ik ook steeds mooi om te zien als je ze op een fles ofzo plaatst. Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stroejaro |  
|
|
| Gecontroleerd door: Stroejaro | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2014 | ||
| Thema's: | ||