vrede, liefde zonder angst en pijn
alsof vrede niet in harten huist
God de Vader, Zoon en Heilige Geest
zich door ons kerken laat
zo leven wij vier zondagen Advent
gaan naar de middernachtelijke mis
wanneer de klok luid roepend slaat
maar zien de tranen van de hemel niet
een al dat weent om elke dode in de straat
om elke inslag en elk schot
die rust van nacht verscheuren
en er geen plaats meer in de herberg is
voor 't eeuwen oude kerstgebeuren
hoe vals klinkt dan ons 'stille nacht'
gevolgd door 'vrede op de aarde'
want 't is de duivel die hard lacht
waar mensen zich verharden
in kilte niet slechts in de wintertijd
toch blijf ik hopen op een lente
op handen die omarmend open zijn
wens ik ons echte vrede in de harten
oprechte liefde voor de naaste
grenzeloos en zonder angst en pijn
sunset 19-12-2014
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, december 19, 2014 20:43 |
Anneke Bakker, wervelende regenboog, dank jullie wel voor het lezen en reageren en geniet van een vredige vrijdagavond. Lieve genegen groet, sunset (ingo) |
|
| wervelende regenboog: | Vrijdag, december 19, 2014 12:01 |
| hoopvolle laatste strofe laten we ons daarop richten mooi Sunset! |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, december 19, 2014 11:40 |
| Een bijzonder mooie reactie lees ik Sunset, die stille nachten en de vrede op aarde zijn daar toch ver te zoeken en worden nog steeds niet gevonden. Maar we blijven hopen anders is er voor niemand leven meer. Ook voor jou een mooie kerst gewenst met warme groet Anneke |
|
| sunset: | Vrijdag, december 19, 2014 11:32 |
Geschreven als een (ietwat gewijzigde) reactie op het gedicht 'Als een vredesduif' van wil melker |
|
