als stervende dauw
in 't wervelen en stromen
doorgrond ik jouw diepte
graaf dieper en dieper
dan water en steen
zo buigzaam ben jij me
als was in de handen
en 'k leun met mijn hart
zacht tegen het jouwe
voel daar de rust
in 't samen vervloeien wij
zinken en stijgen
naar wakende dagen
na 't glinsterend vallen
van droom-warme toppen
als stervende dauw
sunset 20-12-2014
Reacties op dit gedicht
