Zilvermeeuw
haar donkere ogen
zo bezeerd
oeverloos haar staren
de golven van de zee
nemen haar mee
laten haar deinen
in de branding
haar ziel vindt
wat het leven
niet geven kon
geeft haar
de vleugels
van de zilvermeeuw
zie haar zweven
in de wolken
tomeloos
haar vrij zijn
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Dinsdag, december 30, 2014 20:20 |
| Mooi beeld schep je hier. Graag gelezen | |
| teun hoek: | Dinsdag, december 30, 2014 13:39 |
| gedachten die ons optillen uit het dagelijks zijn. h. gr. th |
|
| wijnand.: | Dinsdag, december 30, 2014 12:41 |
| zie de meeuw vliegen in je gedicht Fraai |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, december 30, 2014 10:26 |
| een pracht Jacoba" | |
| gedichtenlady: | Dinsdag, december 30, 2014 10:04 |
| Mooi geschreven. Blijf in haar ogen kijken ;) Groetjes Raissa |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, december 30, 2014 09:10 |
| Mijn gedachten leg ik op de vleugels van de zilvermeeuw, ze mogen vrij zijn. Prachtig poëtisch gedicht Cobie. Lieve groet en mooie dag Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2014 | ||
| Thema's: | ||