is dit mijn thuis
Vanachter vensterglas
heel stilstaand bekeken
het roodborstje in mijn kale winter tuin
strooide wat voer op de grond
en overgebleven kruimels
van het zelfgebakken broodje-bruin
een plof op mijn voordeurmat
gedachtes zijn meteen verstoord
een enveloppe van de makelaar
eens zal ik dit huis verlaten in de tijd
voorlopig staat hier mijn bed
en maak ik hier mijn eten klaar
letters, woorden, zinnen schuiven
langs elkaar, zwoegen om een plaats
in een gedicht wat nog niet is geboren
net als ik worstelt het met de gedachte
kan ik hier wonen, is dit mijn thuis
of voel ik me er in verloren
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, december 31, 2014 20:33 |
| een huisje bieden aan een luisterrijk mooi om te zien vogeltje, 't moge al onze wereldse zorgen relativeren. groetje, hans |
|
| september: | Woensdag, december 31, 2014 00:21 |
| Heel goed geschreven en voelbaar sterk verwoord. Liefs |
|
| David Matser: | Dinsdag, december 30, 2014 20:06 |
| Hoe je dan weer keihard met je smoel in de realiteit gegooid wordt...het is ronduit hatelijk. Zeker bij zo'n prachtig tafereeltje. En ik ken ze - roodborstjes, spechten, eekhoorns, ze zitten hier allemaal | |
| teun hoek: | Dinsdag, december 30, 2014 19:10 |
| dreigende uitzetting ? hopelijk dat 2015 meer uitzicht biedt. Sterkte. h gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2014 | ||
| Thema's: | ||