kijk daar loopt een evenbeeld
onderweg naar huis
met volle boodschappentassen
etenswaren voor lange nachten
kaarslicht, bladzijden, paragrafen
dit alles toe te voegen
aan het ongeschrevene, aan de
toekomst die nog verleden moet worden
zodat voormalige tijd naar de bodem
zinkt, vanzelfsprekend, terdege
besef van schaars wakker zijn
van stoffelijke aanwezigheid
met lucht gevulde flessen
zodat leegte niet vloeibaar is
of soms voor even, we kijken weg
zo hoort het