Voorbij
Nu wraakt het mulle zand de voetsporen.
Verbeten uitgespoeld.
Spoorloos is de eindeloosheid.
De grote joviale harten
van weleer.
De opgewonden natte
initialen.
Krijsen niet trillend meer om het hoogste genot.
Het ultieme verdict :
Wel
goed bedoeld.
Verbeten uitgespoeld.
Spoorloos is de eindeloosheid.
De grote joviale harten
van weleer.
De opgewonden natte
initialen.
Krijsen niet trillend meer om het hoogste genot.
Het ultieme verdict :
Wel
goed bedoeld.
Reacties op dit gedicht
| fets: | Zondag, januari 04, 2015 12:54 |
| Alles verdwijnt vroeg of laat! Mooie beschrijving van de vergankelijkheid. | |
| kimmytje: | Zondag, januari 04, 2015 11:21 |
| Heel mooi, Speciaal verwoord en daarom graag gelezen Liefs Kimmy |
|
| Lia van der Fluit: | Zondag, januari 04, 2015 08:52 |
| nou nou :) |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, januari 04, 2015 06:05 |
| tjonge | |
Over dit gedicht
| Auteur: falm | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||