Sneeuw
ze dwarrelen
kleine en grote vlokken
een wit ongerept tapijt
bedekt
Moeder Aarde
ze vangt de sneeuwvlokken
met open handen
ze raken haar wangen
vroegere onzekerheid
houdt haar nu
met beide benen
op de grond
je kunt trots op me zijn
klinkt haar fluister
tussen ijzel en sneeuwvlokken door
een
glimlach
parelt sterren
Reacties op dit gedicht
| lothori: | Dinsdag, januari 06, 2015 20:41 |
| heel erg mooi! | |
| Artifex: | Maandag, januari 05, 2015 22:12 |
| Zacht mooi... Succes gewenst! |
|
| Clarice: | Maandag, januari 05, 2015 21:49 |
| ja, zo mooi geschreven weer, hoe doe je dat toch.. Gts | |
| kimmytje: | Maandag, januari 05, 2015 19:43 |
| Met die fluistering van jou komt de boodschap hemels over.. prachtig Cobie Liefs Kimmy |
|
| Quicksilver: | Maandag, januari 05, 2015 19:05 |
| heel mooi, graag gelezen. veel succes liefs |
|
| teun hoek: | Maandag, januari 05, 2015 12:08 |
| mooi. h. gr. teun | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, januari 05, 2015 11:30 |
| tjonge...weer een toppertje | |
| wervelende regenboog: | Maandag, januari 05, 2015 10:45 |
| mooi de sneeuw in woorden gevangen Cobie | |
| Anneke Bakker: | Maandag, januari 05, 2015 09:06 |
| Zomaar in 1 nacht verschiet Moeder Aarde van kleur Cobie, mooi wit ook nog die jou een parelende glimlach bezorgt. Veel succes met dit mooie gedicht en warme groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||