De ikzucht
Op een terrasje te Parijs
doe ik wat blasé met een
glaasje champagne terwijl
de reggae van de gitarist
braafjes om geld bedelt.
En ik bedenk dat het leven
niet eerlijk is als de ene
prinsheerlijk in zijn paleis
vertoeft en de ander nog
nooit kaviaar heeft geproefd.
We lijden aan de ikzucht
maar we hebben het niet
in de gaten want langs de
feestelijk verlichte straten
heerst de dweepzucht.
En we zijn schrokkerig
willen allen 'n stuk van
de taart waardoor er niks
overblijft voor 't werkpaard
dat vol ijverzucht wacht op
het suikerklontje van de
één of andere gierigaard.
Dus geef ik vijftig cent
wandel de boulevard op en
ga vlug naar een friettent.
Want mijn gevoelige
snaar is aangeraakt !
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, januari 05, 2015 20:46 |
| eerst onszelf relativeren kan de wereld een heel ander ja levendiger aanzien geven. groetje voor je goed begin, hans |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, januari 05, 2015 20:15 |
| herkenbaar... de ongelijkheid tussen mensen overdenken mooi je gevoelens hierover verwoord |
|
| kimmytje: | Maandag, januari 05, 2015 19:53 |
| Mooi en goed verwoord, Je luistert naar je gevoel te doen wat goed is. Liefs Kimmy |
|
| september: | Maandag, januari 05, 2015 18:00 |
| Goed sterk staand schrijven Claudelaire. Omtrent ikzucht en de zelfzuchtige mens heb je een goed gedicht gemaakt dat veel inzicht biedt..ik lees er ook een nuance ironie in ( kan me vergissen) wat de inhoud versterkt. Groet | |
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||