Toen de bladeren bruin werden, liet je mij alleen
Terwijl de regen kletterde tegen de ramen
Ontstonden zwarte mascarastrepen op mijn kussen
De kille kou nam toe, buiten en binnen
Somber gleed ik over de ijsgeworden straat
Met jou nog altijd plagend in gedachten
De kille winterzon doet de bittere tranen schitteren
Over gebroken huid stroomt het diepe verdriet
De druppels trekken donkere sporen over rode wangen
Het prachtige kleurenspel van de ochtendlucht
Wekt een teder en pijnlijk verlangen
Naar een nieuwe zomer vol vlinders, buiten en binnen