de maanstrooit zilverige banen
waar ik bewandel waterlopen
met hun onwerkelijk liederenzang
vergeet ik de in bomen stil gevangen
fluittoonklanken van kristallen druppels
door wind lichtzinnig opgehangen
als storm-gevlogen waterdans
het sprookjeshart nu tover-vast aan twijgen
in ogen-zinkende schuimmelodie
steeds weer opnieuw de geur
van droom-verloren teer geluk
volgt hart het spel van licht en lucht
in de belofte van de avonduren
strooit maan gul zilverig de banen
en componeert haar eeuwig lied
sunset 07-01-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, januari 08, 2015 14:44 |
Dank je en geniet van een vredige donderdag. Vriendschappelijke groet, sunset (ingo) |
|
| Lucien Rene Odekerken: | Donderdag, januari 08, 2015 00:04 |
| Mooi,mooi Gr Lucien |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||