Ik heb al jaren lang een masker op,
maar ik merk steeds vaker dat ie aan het breken is.
Ze zeggen dat ik verander,
en zetten de vriendschap stop.
Ik probeer vrolijk en gezellig te zijn maar dat gaat toch vaak mis.
Ik probeer te bedenken wie ik nu werkelijk ben.
Ik kan het niet meer, ik wil hier weg
eigenlijk wil ik vluchten, dus ik ren,
ik voel me zo down en wil schreeuwen tegelijk.
Waarom? Waarom is de wereld zo ongelijk?
Een gebroken masker,
ik word steeds vaker gezien,
de ware ik komt naar boven.
Niemand mag die zien!
Ze zullen me slaan en uitschelden,
want zoiets stoms,
horen ze zelden.
Niemand zal begrijpen hoe ik me voel,
me net zo lang beledigen,
totdat ze snappen wat ik bedoel,
ze zullen het dan net zo lang zeggen,
totdat ik nooit meer wat voel.