soms droom 'k de dood
[het geheugen dat de ene na de andere
herinnering vergeet, verblindt beelden]
in lege ruimtes tast ik naar wanden
die gretig naar mijn handen grijpen
over deuren die zich niet openen
door venster, blikken die donker
soms helder zijn, ogen ontwijken
vormen uit geluiden zich stemmen
nog eenmaal loop ik geruisloos
door dit lege huis van mijn geest
licht snijdt de schaduwen weg
aan hen krab ik mijn vingers wond
zie steels geliefden mij volgen
die huilend vragen te blijven
sunset 10-01-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, januari 14, 2015 11:38 |
Markemans, kimmytje, dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en nog een fijne liefst vreedzame woensdag verder. Mochten jullie weten wat jullie gemist hebben van mijn verwoordingen, het staat jullie vrij om op / in mijn eigen website te gaan lezen. Warme genegenheid en vriendschapgroeten, sunset (ingo) |
|
| kimmytje: | Zondag, januari 11, 2015 11:15 |
| Een heel realistisch weergeven, Word er stil van, Heel mooi verwoord Liefs Kimmy |
|
| Markemans: | Zaterdag, januari 10, 2015 23:15 |
| zeer mooi schrijven sunset.. Heel graag gelezen... take care |
|
| sunset: | Zaterdag, januari 10, 2015 22:20 |
M-Rose, dank je voor je fijne reactie en een heel vredige zaterdagavond verder. Lieve genegen groet, sunset (ingo) |
|
| M-Rose: | Zaterdag, januari 10, 2015 20:56 |
| de "dood" dromen is symbool vr een nieuwe fase die in je leven zal plaatsvinden jatiszo | |
