bij jou
kwam ik altijd,
of was 't vele jaren later ?
volledig klaar,
als geen andere toverfee
bespeelde jij,
opperste meesteres,
mijn gevoelige snaar,
'k denk nog vaak
wat dan ook je zegde of verzweeg,
met jou was 't altijd,
op 't gepaste moment raak,
wat liep er dan spaak ?
de tijd
heelt de passie
maar ook 't verwijt
van de nijd,
de manier waarop je me nu zo intens haat
omdat ik je ontroostbaar verliet,
doet me sowieso besluiten
dat je waanzinnig van me hield,
voor zulke en andere speculaties
is het nu toch te laat
vandaar dat ik het hierbij laat,
we konden gewoonweg niet zonder,
noch met elkaar ...
vandaar,
dat het me totaal niet spijt !