genesteld in de bank
een donkere wolkenrand klimt op in verte
en weldra kleurt de hemel zich in grauw
vermoeide zonnestralen in de einder
verdwijnen roze in een laatste blauw
reeds huilt de wind en worstelt met de huizen
hij jaagt door spanten en om de bomen heen
wat karige vogels zoeken snel bescherming
sterren ontwaken waar de zon eerst scheen
als tranen glijden regendruppels over ruiten
ik ril en nestel mij dan in de bank
verdiep mij in een boek dat ‘k niet kan sluiten
ik heb de tijd nu niet meer in de hand
sunset 16-01-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, januari 18, 2015 22:25 |
Dank Werner S voor je lezen en heel fijn reageren en geniet van een rustige zondagavond. Warme vriendschappelijke groet, sunset (ingo) |
|
| Werner S: | Zondag, januari 18, 2015 18:42 |
| echt een mooi gepast gedicht, zo beschermd binnen en veilig terwijl buiten moeten ze schuilplaats zoeken :-) geeft ergens een gezellige sfeer |
|
| sunset: | Zondag, januari 18, 2015 15:51 |
wervelende regenboog, dank je voor je lezen en reageren. En fijn dat het herkenning bij je oproept. Warme groet en heel rustige zondagnamiddag, sunset (ingo) |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, januari 18, 2015 15:07 |
| mooie sfeertekening op de bank nestelen met een boeiend boek komt me bekend voor ;) h.gr. wr |
|
| sunset: | Zondag, januari 18, 2015 11:45 |
kimmytje, dank je wel voor je fijne reactie en geniet van een rustige zondag. Lieve omarmende genegenheid, sunset (ingo) |
|
| kimmytje: | Vrijdag, januari 16, 2015 22:27 |
| Heel mooi staaltje poëzie heb je hier tentoongesteld En wederom ben ik je graag komen lezen Liefs Kimmy |
|
