kronkelend
blauwe lucht
gemarmerd met witte wolken
slierten in patronen wind
ik zie geen bergen
alleen maar daken
het landschap meestal vlak
ik wil naar je toe komen lopen
in het kronkelen der paden
mijn schoenen kleven aan de grond
mijn ademloze echo wild
starend in mijn fantasie
lijk jij een fata morgana te zijn
op kousevoeten stap ik weg
geruisloos en zonder sporen
de blauwe lucht vol wolkenslierten
drijft me naar het nieuwe onbekende
mijn schoenen laat ik achter
ze staren het verleden aan-
20150116
gemarmerd met witte wolken
slierten in patronen wind
ik zie geen bergen
alleen maar daken
het landschap meestal vlak
ik wil naar je toe komen lopen
in het kronkelen der paden
mijn schoenen kleven aan de grond
mijn ademloze echo wild
starend in mijn fantasie
lijk jij een fata morgana te zijn
op kousevoeten stap ik weg
geruisloos en zonder sporen
de blauwe lucht vol wolkenslierten
drijft me naar het nieuwe onbekende
mijn schoenen laat ik achter
ze staren het verleden aan-
20150116
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, januari 17, 2015 23:43 |
| Goed gedicht Nayeli. Bijzonder om te lezen. Liefs en sterkte x |
|
| Markemans: | Zaterdag, januari 17, 2015 23:12 |
| prachtig mooi geschreven.. Hoop dat het fictie is deze .. |
|
| kimmytje: | Zaterdag, januari 17, 2015 20:11 |
| Een prachtig schrijven Nayeli, Hoe jij het kan verwoorden...beeldig mooi! Liefs Kimmy |
|
| Lia van der Fluit: | Zaterdag, januari 17, 2015 18:46 |
| neem gewoon een paar sloffen,,,lekker warm, knus,,:) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nayeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||