Verborgen horizon
De golven klotsen tegen de kade,
terwijl de mistbanken de horizon veroveren.
Het gezichtsloze wonder,
doet me denken aan de onbekendheid,
van de toekomst,
waarvan alleen het nabije zichtbaar is.
Haar onvoorspelbaarheid roept bij veel mensen,
angst en onzekerheid op,
maar ik wil haar liefdevol omarmen,
zonder haar een gezicht te geven,
en haar liefhebben als een ongeboren kind.
terwijl de mistbanken de horizon veroveren.
Het gezichtsloze wonder,
doet me denken aan de onbekendheid,
van de toekomst,
waarvan alleen het nabije zichtbaar is.
Haar onvoorspelbaarheid roept bij veel mensen,
angst en onzekerheid op,
maar ik wil haar liefdevol omarmen,
zonder haar een gezicht te geven,
en haar liefhebben als een ongeboren kind.
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Maandag, januari 19, 2015 22:17 |
| Wondermooi! Heerlijk en graag komen lezen Liefs Kimmy |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, januari 19, 2015 20:58 |
| knap verwoord | |
| wervelende regenboog: | Maandag, januari 19, 2015 20:33 |
| moedig het ongewisse tegemoet! | |
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, januari 19, 2015 20:03 |
| mooi | |
| Nayeli: | Maandag, januari 19, 2015 19:40 |
| heel mooi | |
| Markemans: | Maandag, januari 19, 2015 19:24 |
| prachtig.. en stoer dat je dat doet.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: lothori | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||