uitglijer
in de mistig koude polder
sluip ik met mijn hondje rond
glij uit over ijzig plasje
zit genageld aan de grond
vogels lachen
eenden snaat'ren
mollen vluchten
uit de grond
want de dreun die
mijn val maakt
lijkt ook reiger
ongezond
met mijn beurse achterkantje
krabbel ik beschaamd weer op
moet even de balans hervinden
zie wat sterren voor mijn kop
'k ga het eten maar halveren
kan het minderen heus wel aan
zodat als ik nog eens kletter
weer geen beving zal ontstaan
20-1-2015
wr
Reacties op dit gedicht
| GuusV: | Dinsdag, januari 20, 2015 23:30 |
| haha super leuk geschreven! | |
| kimmytje: | Dinsdag, januari 20, 2015 18:56 |
| Hahaha, hierom heb ik gelachen, je weet het zo te verwoorden dat je er zelf de humor van inziet... Hoop dat je het goed maakt en niet te veel pijn hebt Liefs Kimmy |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, januari 20, 2015 16:10 |
| dank je voor je tip heb natuurlijk slecht geslapen leuk schrijven trouwens gelachen zag het voor me |
|
| teun hoek: | Dinsdag, januari 20, 2015 12:47 |
| geestig , ik begrijp dat je er goed van af bent gekomen. Fijn. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wervelende regenboog |  
|
|
| Gecontroleerd door: wervelende regenboog | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||