Jij hebt en ik mezelf (God, Vrouwe)
toen ik verdwaalde deze morgen
heb ik mezelf bedroefd ontmoet
ook al was d' ochtend mooi en vredig
'k heb me geslapen uit mijn droom
afbeeldingen gevormd uit de tranen
van steden die hun dood bewenen
zo zwaar weegt 's levens loden last
dat 'k nauwelijks voorwaarts kom
mij vasthoud, weggooi tot 'k ooit warm
weer schommelen mag in veilige armen
mij opnieuw droom als ben ik een vrucht
die groeit onder Jouw hart als kind
Jij hebt en ik mezelf altijd bemind
sunset 22-01-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, januari 23, 2015 09:28 |
kimmytje, dat heb je goed gelezen. Dank je voor je reactie, nog een heel liefdevolle vrijdag en warme groetende genegenheid, sunset (ingo) |
|
| kimmytje: | Donderdag, januari 22, 2015 16:53 |
| Prachtig met een droeve ondertoon,.. Heel graag gelezen Liefs Kimmy |
|
| sunset: | Donderdag, januari 22, 2015 09:18 |
ela, dank voor het lezen en reageren en een heel fijne donderdag. Vriendschappelijke groet, sunset (ingo) |
|
| ela: | Donderdag, januari 22, 2015 09:11 |
| Zeer lieflijk gedicht. ela |
|
