verdwaald
verdwaald
verdwaald in een wereld
dat het jouwe niet is
je stem gaat verloren
achter een laag vernis
gedachteloos staren
af en toe een helder moment
dat je een van je kinderen
uit het niets herkent
je bent er wel
maar eigenlijk ook niet
en dat doet je dierbaren
onnoemlijk veel verdriet
af en toe weet je het
en dat doet zo'n pijn
dat de ziekte je sloopt
en je jezelf niet kunt zijn
Lia
x
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, januari 23, 2015 23:46 |
| Mooi..heel triest Liefs x |
|
| witteroos: | Vrijdag, januari 23, 2015 23:29 |
| Mooi. Warme groet | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, januari 23, 2015 20:23 |
| mooi mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||