Straatmuzikant
Tonen van weemoed
vallend als een warme deken
De straatmuzikant speelt met een lach en een traan,
hij is op een terras neergestreken
Met zijn accordeon brengt hij een laatste groet...
Tonen van liefde, zich vermengend met de hemelsblauwe lucht
klinken als waren het de vogels, zingend als een engelenkoor
Zingend over vroeger tijden in een onbekend land,
over zijn grote liefde en het geluk dat hij verloor
daar in dat land, dat hij is ontvlucht...
Tonen van passie, van heimwee en pijn
dansend door de lucht, de tijd staat stil...
Zijn hart huilt, zijn accordeon zingt als nooit tevoren
over haar, zijn geliefde en wat hij boven alles wil,
haar in zijn armen sluiten en weer bij haar zijn....
vallend als een warme deken
De straatmuzikant speelt met een lach en een traan,
hij is op een terras neergestreken
Met zijn accordeon brengt hij een laatste groet...
Tonen van liefde, zich vermengend met de hemelsblauwe lucht
klinken als waren het de vogels, zingend als een engelenkoor
Zingend over vroeger tijden in een onbekend land,
over zijn grote liefde en het geluk dat hij verloor
daar in dat land, dat hij is ontvlucht...
Tonen van passie, van heimwee en pijn
dansend door de lucht, de tijd staat stil...
Zijn hart huilt, zijn accordeon zingt als nooit tevoren
over haar, zijn geliefde en wat hij boven alles wil,
haar in zijn armen sluiten en weer bij haar zijn....
Over dit gedicht
| Auteur: Hajduk | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||