wijl traag mijn tranen vallen
waar 't lachen naast verroeste fietsen ligt
verpopte spinnen, schimmelwit de vliegen
verdwijnen in het stof en snel vergeten zijn
alsof de ogen overgaan in 't ziende licht
[als alles zich in zijn geheimen vlucht]
en elke vraag opnieuw gevraagd, dubbel
drievoudig en de vermolmende trap nog kraakt
knarst zelfs wanneer de schoenen uitgetrokken
alsof zij thuis zijn, naast de voordeur liggen
waar nog de stoof fel brandt en deuren
naar de vliering slaan in wind die stormt
en achter 't huis de okkernoten vallen
waar mensen komen en weer gaan
daar sta ik stil bij hoe het gisteren was
bekijk het ven, het huis en ook de stallen
en 'k zie een kleine jongen staan
hij zwaait naar mij en ik naar hem
wijl traag mijn tranen vallen
sunset 26-01-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, januari 26, 2015 22:16 |
wervelende regenboog, kimmytje, dank jullie wel voor het lezen en reageren. Warme genegen groet en rustige maandagavond, sunset (ingo) |
|
| kimmytje: | Maandag, januari 26, 2015 18:23 |
| Wat een poëzie, Héél mooi en wederom graag komen lezen Liefs Kimmy |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, januari 26, 2015 16:30 |
| in boeiende bewoordingen ons deelgenoot gemaakt van jouw jeugdherinneringen... | |
| sunset: | Maandag, januari 26, 2015 14:34 |
pieter christiaan paardenkooper, dank je wel en nog een fijne maandagnamiddag. Vriendschappelijke groet, sunset (ingo) |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Maandag, januari 26, 2015 14:03 |
| prachtig |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: ana (stacia) | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||