winterzon
winterzon
haar ogen staren
nietsziend naar buiten
waar vogels door de kou
niet eens meer fluiten
de wereld wit geschilderd
zij ziet het niet
haar hart vol verlangen
verdronken in verdriet
buiten spelen kinderen
van de sneeuw in de ban
haar gezicht emotieloos
omdat ze niet lachen kan
toch ziet ze door het donker
een glimp van de winterzon
haar ogen gaan stralen
tot ver achter de horizon
ze is er nog lang niet
maar zag het aarzelend licht
en elke dag gaat het beter
met haar ogen
naar de toekomst gericht
Lia
x
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Maandag, januari 26, 2015 18:23 |
| Wat mooi Lia, en ook hoopvol gestemd, mooi! Liefs Kimmy |
|
| Clarice: | Maandag, januari 26, 2015 17:21 |
| Mooi Lia, altijd de zon trachten te zien is een mooi streven, maar niet altijd makkelijk! Je schrijft mooi, gts | |
| liesjequilt: | Maandag, januari 26, 2015 12:13 |
| in deze tijd verlangen we eigenlijk al wat naar de lente, lekker buiten. gr. Liesbeth |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, januari 26, 2015 12:04 |
| het gaat de goede kant op mede dankzij de winterzon....:) | |
| teun hoek: | Maandag, januari 26, 2015 11:12 |
| op naar de lente, door de kilte heen. h. gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: ana (stacia) | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||