Depressief door eenzaamheid
Ze zit in de zetel, voor zich uit te staren
ze voelt zich depressief, heeft veel pijn
het is lang geleden dat er nog mensen bij haar waren
niemand wilt nog bij haar zijn
Ze denkt nergens nog aan
heeft al dagenlang niet meer geslapen
ze wilt liever van deze wereld weggaan
dat iemand haar van de straat moet oprapen
Ze zit in de zetel, heel alleen
heeft al dagen niets meer gegeten
nooit meer iemand om haar heen
ze zit van depressief te zijn, te zweten
Ze wilt dat er iemand zou komen
haar helpt met haar pijn en verdriet
dat is wat ze al maanden droomt
maar er is niemand die het ziet
als ze buiten zou komen
ze zou haar beter voelen
maar dat is iets waar ze niet wilt van dromen
dan weten de mensen ook niet wat ze bedoelt
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, januari 27, 2015 13:51 |
| Goed verwoord Gedichtenlady Liefs |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, januari 27, 2015 12:12 |
| frisse lucht en beweging doet wonderen... | |
| teun hoek: | Dinsdag, januari 27, 2015 11:52 |
| een droef schrijven waarin eenzaamheid naar buiten rolt. Sterkte. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: gedichtenlady | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||