De rozenorde
Helemaal gek, mijn verstand verloren
Maar op die plek van gekte word inspiratie geboren
Het bestaat niet maar het is allemaal zo overweldigend mooi
Zonder gekte is het leven een stalen kooi
De rozenorde zou een soort geheime orde zijn
Die samenspannen om de mensen te verlichten van pijn
Ze bestaan niet, de ridders van de roos
Maar in mijn hoofd waren ze er een poos
Door bloed te prikken op een kristal
Raakten corrupte organisaties in verval
Vrouwen waren bij hen sinds het oude Egypte gelijk aan mannen
En ze bestonden helemaal niet. Het zou er om spannen
Of ik mijn verstand weer terug krijgen zou, overijverige fantasie
Wat ik in mijn wanen en angsten en verlangens al niet zie
Bestonden ze maar echt, de ridders en de idealen van de rozenorde
Dan zou de wereld misschien ooit rechtvaardig worden
Maar ze bestaan niet en we moeten leven met onze eigen moed en daden
We leven ons eigen leven op kronkelige levenspaden
We moeten zelf kiezen tussen goed en kwaad, dag en nacht, licht en duister
Ooit zullen de goede mensen helden worden, dat is niet alleen gefluister.
Zonder orde om over na te denken moeten we het zwaard hanteren
Wees dapper en sta op tegen corrupte dames en heren
Soms is onderdanigheid en je ogen toeknijpen beter voor je baan
Maar kan je waardigheid zo voort bestaan?
Hoe kunnen we onze weg naar rechtvaardigheid vinden in een troosteloos bestaan?
Worden mensen ooit helden of blijft het een waan?
Maar op die plek van gekte word inspiratie geboren
Het bestaat niet maar het is allemaal zo overweldigend mooi
Zonder gekte is het leven een stalen kooi
De rozenorde zou een soort geheime orde zijn
Die samenspannen om de mensen te verlichten van pijn
Ze bestaan niet, de ridders van de roos
Maar in mijn hoofd waren ze er een poos
Door bloed te prikken op een kristal
Raakten corrupte organisaties in verval
Vrouwen waren bij hen sinds het oude Egypte gelijk aan mannen
En ze bestonden helemaal niet. Het zou er om spannen
Of ik mijn verstand weer terug krijgen zou, overijverige fantasie
Wat ik in mijn wanen en angsten en verlangens al niet zie
Bestonden ze maar echt, de ridders en de idealen van de rozenorde
Dan zou de wereld misschien ooit rechtvaardig worden
Maar ze bestaan niet en we moeten leven met onze eigen moed en daden
We leven ons eigen leven op kronkelige levenspaden
We moeten zelf kiezen tussen goed en kwaad, dag en nacht, licht en duister
Ooit zullen de goede mensen helden worden, dat is niet alleen gefluister.
Zonder orde om over na te denken moeten we het zwaard hanteren
Wees dapper en sta op tegen corrupte dames en heren
Soms is onderdanigheid en je ogen toeknijpen beter voor je baan
Maar kan je waardigheid zo voort bestaan?
Hoe kunnen we onze weg naar rechtvaardigheid vinden in een troosteloos bestaan?
Worden mensen ooit helden of blijft het een waan?
Reacties op dit gedicht
| Werner S: | Woensdag, januari 28, 2015 21:58 |
| veel vragen :-) maar ook veel recht op deze vragen mooi |
|
| Hans Winter: | Woensdag, januari 28, 2015 18:11 |
| wellicht bedoel je de orde der rozenkruisers. er bestaan nog steeds groepen die zich daaronder scharen. onder deze naam kun je op het internet wel wat informatie vinden. groetje, hans |
|
| witteroos: | Dinsdag, januari 27, 2015 22:58 |
| Verstand verlies ik eveneens wel eens, is me veel te ingewikkeld, derhalve voel ik wel eens meer dan mensen om me heen zonder enig gevoel of levensdoel. | |
| witteroos: | Dinsdag, januari 27, 2015 22:54 |
| Mensen kunnen alleen, mits zij dit wensen, medemensen worden. Gewoon humaan. Helden of machten vergelden, vernikkelen of ontkrachten eigen en ander mens leven. Mooi geschreven, warme groet |
|
| kimmytje: | Dinsdag, januari 27, 2015 21:06 |
| Volgens mij kunnen mensen helden worden.. Een mooie overdenking heb je hiervan gemaakt Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreaming Star | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||