nooit meer
nooit meer
ogen naar de hemel gericht
regen valt naar beneden
tranen stromen op haar gezicht
met een machteloze reden
duisternis omhelst de wereld
nergens een sprankje licht
volkomen uitgeteld
nergens hoop op gericht
zwaarmoedig diep in rust
pijn voelbaar in het hart
nooit meer wakker gekust
het leven is verdomd hard
Lia
x
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Woensdag, januari 28, 2015 22:07 |
| Veel sterkte Lia, Ik voel met je mee hoor Liefs Kimmy |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, januari 28, 2015 20:59 |
| sterk schrijven | |
| karinvangelder: | Woensdag, januari 28, 2015 19:13 |
| triest Lia .met dit weerzo dubbel voelbaar ! liefs x Karin |
|
| Markemans: | Woensdag, januari 28, 2015 18:37 |
| krachtig neergezet hoop toch wel dat het sprankje licht gevonden wordt het is er wel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2015 | ||
| Thema's: | ||