de verte komt steeds dichterbij
bij het ontbijt de blik uit 't venster
al is de morgenster verbleekt
en word 'k verward door hemel
[kinderen aan tafel, praten en lachen
- nu als volwassenen, amper weg
heerst er een vreemde stilte]
voor ramen wuiven kronen
nog bladerloos in winterwind;
melancholie laat dromen
de verte komt steeds dichterbij
sunset 02-02-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, februari 03, 2015 08:18 |
Artifex, dank je voor je lezen en reageren. Ja, soms ... Soms besef je meer dan anders dat ook voor jou het verscheiden steeds dichterbij komt. Warme groetende genegenheid en heel vredevolle dinsdag, sunset (ingo) |
|
| Artifex: | Maandag, februari 02, 2015 20:56 |
| Soms lijken gebeurtenissen van vroeger ineens heel dichtbij... | |
| sunset: | Maandag, februari 02, 2015 19:22 |
Dasje (lucky), dank voor je invoelend mooi reageren en een heel rustige maandagavond. Lieve genegen groet, sunset (ingo) |
|
| Dasje (lucky): | Maandag, februari 02, 2015 15:41 |
| Leeg-nest-syndroom... Je wil dat gepraat en gelach terug. Die geluiden waar zelfs je buren je om benijdt hebben. Maar je haalt ze terug binnen met je hart... Sfeervol mooi! Vriendelijke groetjes, Dasje ;o] |
|
| sunset: | Maandag, februari 02, 2015 14:15 |
kimmytje, dank voor het lezen en reageren en ook voor je beterschap-wensen. Warme groetende genegenheid en heel liefdevolle maandagnamiddag, sunset (ingo) |
|
| kimmytje: | Maandag, februari 02, 2015 13:05 |
| Heel mooi stukje poëzie hoor, veel beterschap van die vreselijke griep. Liefs Kimmy |
|
| sunset: | Maandag, februari 02, 2015 12:29 |
wervelende regenboog, dank je voor je lezen en reageren en no een prettige maandagnamiddag. Warme genegen groet, sunset (ingo - aan 't opknappen van een griepaanval) |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, februari 02, 2015 11:14 |
| mooie sfeertekening Sunset | |
