Thuis (als een trouwe hond)
Het was schemerig
Bijna donker
De dag verdween langzaam uit het zicht
Ik hield mij vast aan de contouren van het door mens verlaten pad
Het bos was slapend stil
De bomen zwegen eindeloos
Mijn gesperde ogen verlangden diep,
enkel nog naar zuivere rust
Ze wilden o zo graag slapen
Wegdromen in dat omarmende licht
Het licht dat in de verte voor mij scheen
en waar thuis als een trouwe hond onvoorwaardelijk op mij wachtte
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Dinsdag, februari 03, 2015 07:10 |
| een thuis om weg te dromen fraai ,klaas |
|
| Stroejaro: | Dinsdag, februari 03, 2015 07:07 |
| Bedankt voor jullie mooie reacties. | |
| september: | Maandag, februari 02, 2015 23:01 |
| Mooi Stroejaro Liefs |
|
| kimmytje: | Maandag, februari 02, 2015 22:01 |
| prachtig, en alweer met het bekende natuurelement verweven..heel mooi! Liefs Kimmy |
|
| Artifex: | Maandag, februari 02, 2015 20:37 |
| Mooi verlangend... | |
