Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Glas in lood
er staan aardewerken vazen
op ooghoogte
verantwoord vormgegeven
per definitie van vensterbank
en zichtlocatie
zonder levende have of goed
de muren kraken hun rimpels
zonder schaamte
hun oren verloren mettertijd
sommige kleuren verschieten
andere weer niet
van verwachting, loden last
gevlogen vogels, wederkeren
naderende dood
met riet begroeide oevers
de vijver waar we schaatsten
gat in het hoofd
ons geschonden aangezicht
de planten die ik water gaf
zijn verdorst
mijn verleden achter glas
Reacties op dit gedicht
Iniduo vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
kimmytje
:
Dinsdag, februari 03, 2015 19:27
Prachtig!
meer woorden behoeft dit geheel niet
Liefs Kimmy
Over dit gedicht
Auteur:
Iniduo
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
03 februari 2015
Thema's:
[Poezie]