Lang geleden lijkt het al weer.
Dat ik je sprak voor de eerste keer.
Nu zijn we samen een heel apart stel.
Niet echt samen ook al denkt iedereen dat wel.
We hebben samen heel wat lol.
Maar soms is de maat ook even vol.
Dan zeggen we dingen tot onze spijt.
Maar ondanks dat alles willen we elkaar niet kwijt.
Hoe simpel het is om te reageren op jou gevoel.
Ook al is het niet altijd wat ik bedoel.
Twee exacte kopieën in koppigheid.
Toch wil ik je ook dan nog steeds niet kwijt.
Ik vraag me wel eens af hoe je het doet.
Je haalde een muur weg en dat voelt niet zo goed.
Nu ben ik breekbaar en broos.
Iets wat gebeurde, waar ik niet voor koos.
En toch kwam jij zomaar als een speer in me hart.
Gevoelens die kwamen, wat mij steeds verward.
Langzaam maar zeker krijgen deze gevoelens een plek.
Wordt ik van mezelf niet meer gek.
nu moeten we alleen nog wat minder reageren op elkaar.
Dan zijn we voor altijd en eeuwig een apart paar.
En doe ik dan toch af en toe iets wat me dan spijt.
Vergeet nooit en te nimmer, IK WIL JE NIET KWIJT.