Verder gaan
Verder gaan.
Ik wil niet triest zijn,
maar de stormen
in mijn hart
woeden hevig,
oplaaiend
als een orkaan
die ik niet kan stoppen.
Gedachten voeren mij mee
in deze zware storm
ik probeer mij
staande te houden
totdat ik weer
een windstoot voel
die me tegen de vlakte slaat.
Ik probeer weer op te staan,
met hier en daar
watt beurse plekken
sla het stof
van mijn kleren
om toch
weer verder te gaan.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Donderdag, februari 12, 2015 21:53 |
| Wat heerlijk positief! Vriendelijke groetjes, Dasje ;o] |
|
| Lia van der Fluit: | Donderdag, februari 12, 2015 21:02 |
| go on girl :),,, liefs, Lia |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, februari 12, 2015 20:13 |
| that's the spirit Jackie! | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, februari 12, 2015 19:19 |
| je legt een zware weg af op het einde van de weg komt er licht aan dat je nieuwe moed en kracht zal geven | |
| Nayeli: | Donderdag, februari 12, 2015 18:37 |
| nooit opgeven - iedere keer je terug opstaat, word je wat sterker | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, februari 12, 2015 15:59 |
| ja mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2015 | ||
| Thema's: | ||