Tranen opgedroogd
als een woestijn zonder zand
denk ik terug in de tijd
Verloren
Geen spijt
de herinnering verdwenen
Vergeven
zonder zand erover
Geen nood
Waar ben jij gebleven
een vraag in mijn leven
Maar wie ben jij?
Staande op de wereld
gevoel los te laten
Verder te gaan
Ik ben!
dankbaar
niet voor daad noch woord
noch schoonheid, noch innerlijke kracht
Kennis
Ik ben!,
zonder tranen, noch verloren
kennis mezelf te kennen
In die woestijn zonder zand...