De apothekerskast…

Er was eens een klein meisje, ze droeg een groot verdriet,
Ze wilde de grauwe wereld kleuren maar durfde dat eigenlijk niet.
Dus droomde ze van verre oorden, magie en avontuur
Alles kon en was daar vredig,
binnen haar eigen opgetrokken muur.


Dansen, feesten, foute mannen
verdringen was nog fijn,
Verre reizen, gevoel uitbannen
weg van al die pijn…

Zo kon het echt niet langer,
Haar onrust was te groot
Ze werd alleen maar banger,
En zou eindigen in de goot…

Naar een haptonome toe,
Streng zei ze: je moet voelen,
Het meisje zei: ik weet niet hoe,
Wat zou ze toch bedoelen?

(op heksen toon)
“Je bent een apothekerskast,
In elk lade zit een last,
Door alles te verdringen
Gaan ze openspringen….
Daar is geen ontkomen aan
Dan moet je voelen en doorstaan!”


Het meisje schrok, en in paniek
Tranen op haar wangen,
De angst , het voelen , maakte haar ziek
Rust was haar verlangen



In haar droom verschijnt haar vader,
Hij danst met haar en wiegt haar zacht
Ze voelt zijn liefde , in elke ader,
Even veilig, even kracht…

Help me , pap, ik ben zo bang!
Wat moet ik nou toch doen?
Hij kijkt haar aan en streelt haar wang
En geeft haar dan een zoen…


De droom voorbij, de leegte terug,
Al die lasten op haar rug,
Vooruit gaan , dat durf t ze niet,
Beren, spoken, weer verdriet….

Lang dwalen en innerlijk conflict,
Weer op zoek naar al dat licht!!!
Wanneer voelt ze zich echt vrij?
Wat maakt haar nu heel blij?

Gedeelde pijn is halve smart…
Humor, speelsheid, met aandacht vanuit het hart,
Smart is focus, een nieuw begin.
Ieder laatje heeft zijn zin…


Geloof je dat je bent wat je zegt ?
Het is geen sprookje, het is echt!
Wat wil gezien worden of gehoord?
Welk talent ligt nog onaangeboord?

Dat kleine bange meisje, ooit zo verloren,
Hier en Nu als vrouw, helemaal herboren…
De weg was lang, of liep soms dood
Totdat haar hart een uitweg bood….

Dankbaar, verwonderd en oprecht
Uit de angst, veilig gehecht,
Met kracht, compassie en kwetsbaarheid ,
Raak te ze de weg niet kwijt!!!


De apothekerskast staat open,
Iedereen kan binnen lopen,
Metafoor voor mijn innerlijk huis
Als coach en counseler
Eindelijk thuis…..


En ze leefde nog lang en gelukkig…..

Adalgisa Di Napoli