Tegenpolen
Bij elkaar gebracht door toevalligheid
Verbonden door liefde, lust, kwaad, strijd
Inmiddels tijd verstreken
Idealen die verbleken
Opbloeien, doodgaan en herleven
Hoevaak hebben we het al opgegeven?
Het enige wat we inmiddels zeker weten
Is dat we elkaar niet kunnen vergeten
Verwachtingen losgelaten
Nu is er even wat rust
Maar enkel tot je me weer kust
Je me met je handen sust
En ik me in paniek berust
Wat zal de toekomst brengen
Aan 2 tegenpolen
Die in elkaar vooral zichzelf tegenkomen
Verbonden door liefde, lust, kwaad, strijd
Inmiddels tijd verstreken
Idealen die verbleken
Opbloeien, doodgaan en herleven
Hoevaak hebben we het al opgegeven?
Het enige wat we inmiddels zeker weten
Is dat we elkaar niet kunnen vergeten
Verwachtingen losgelaten
Nu is er even wat rust
Maar enkel tot je me weer kust
Je me met je handen sust
En ik me in paniek berust
Wat zal de toekomst brengen
Aan 2 tegenpolen
Die in elkaar vooral zichzelf tegenkomen
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, februari 19, 2015 22:56 |
| sterk neergezet | |
| Markemans: | Woensdag, februari 18, 2015 23:18 |
| wow krachtig schrijven hoor... Ik ben het niet met teun eens. Het werkt of het werkt niet, dit werkt duidelijk niet |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, februari 18, 2015 16:27 |
| Ik ben het helemaal met Teun eens Sarah, echte liefde gaat nooit verloren en het komt vast goed. Zonnige groet Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, februari 18, 2015 16:15 |
| 2 polen trekken elkaar aan. Dus gewoon doorgaan. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sarah Gloudemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2015 | ||
| Thema's: | ||