Wandel met mij..
Ik wandel door troosteloze straten.
Vind niemand die met me wil praten.
De eenzaamheid is mijn metgezel.
Daarmee praat ik wel.
Samen zien we de zon opgaan.
De enige die met mij op wil staan.
We zijn het vaak oneens maar toch onafscheidelijk.
In het begin doet het pijn doch het went geleidelijk.
Geen berg te hoog of jij gaat met mij mee.
Je hoeft nu niets te zeggen want ik schrijf voor twee.
Vind niemand die met me wil praten.
De eenzaamheid is mijn metgezel.
Daarmee praat ik wel.
Samen zien we de zon opgaan.
De enige die met mij op wil staan.
We zijn het vaak oneens maar toch onafscheidelijk.
In het begin doet het pijn doch het went geleidelijk.
Geen berg te hoog of jij gaat met mij mee.
Je hoeft nu niets te zeggen want ik schrijf voor twee.
Reacties op dit gedicht
| Ana (stacia): | Donderdag, juli 25, 2002 14:11 |
| Hhmm, wel interessant zo'n duogedicht met jezelf, lijkt me. liefs ana |
|
| free: | Woensdag, mei 22, 2002 22:58 |
| voor 2? dan kunnen we nog wat verwachten hé jan... liefs free ~(O)~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: xxx janneman xxx | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||