Ooit was je mijn wereld en ik misschien die van jou . Maar ik was niet verliefd
Wat onschuldig geflirt onder de zonnestralen van Juni en Augustus jaren geleden
Soms doe ik dat, ik weet het, ik ben gemeen en ik had je achteraf liever gemeden
Zo serieus was het nou ook weer niet en ik weet dat wij geen mogelijkheid zijn

Ik ben niet het bezit van ´die mensen die ons zo graag samen zouden zien.¨
Die kunnen de boom in, mijn rug op. Ze begrijpen me toch niet en ze kennen me niet
Maar ondertussen, en dat kan me wél schelen, doe ik jou heel veel verdriet.
Je bent wel leuk, ja, echt waar. En ik word best vrolijk als ik je zie. Daar niet van.

Maar er zijn zo veel dingen waar ik last van heb. Dus dichterbij komen is op eigen risico
Ik heb mijn ziekte en mijn huis is een grote bende en je kent me eigenlijk niet zo goed
Jou interesse in mij gaf me vleugels en deed soms wonderen voor mijn gemoed
Maar ik was ook geobsedeerd door jou op een ongezonde, ziekelijke manier.

Ik weet niet of je het ooit begrijpen zal, dicht bij jou lijken mijn gedachtes op wanen
En worden ze onrealistisch en gevaarlijk want ik ben psychisch niet in orde
Als ik wel in je buurt was geweest en je me beter had leren kennen… was het dan wat geworden?
Je kent me niet en we moeten verder met het leven. Ik genoot wel van het geflirt en je aandacht. Was het daar maar bij gebleven!