wanneer is het genoeg
dieren trekken nestwaarts
langs geheime paden
sluipen engelen nader
onder nevelwolken
sta ik aan rand van aarde
verrast door laatste dagen
weegt in mijn zakken
tijd onnoemelijk zwaar
wanneer houdt eindelijk
de regen op met plenzen
en wordt vervangen
door een vloed van tranen
nu 'k mij begraaf
met treurende gebaren
ween ik geen water
noch een druppel bloed
laat ik mijn blikken
voorwaarts wandelen
mij zachtjes drijven
naar het beloofde land
sunset 24-02-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, februari 25, 2015 07:32 |
SD Rio, dank je voor het lezen en het mooi vinden en nog een rustige woensdag. Warme groet, |
|
| SD Rio: | Woensdag, februari 25, 2015 00:16 |
| Heel graag gelezen, mooi. | |
| sunset: | Dinsdag, februari 24, 2015 17:16 |
Stroejaro, kimmytje, dank jullie wel voor je lezen en reageren. Nog een heel fijne dinsdagnamiddag en warme genegen groet, |
|
| kimmytje: | Dinsdag, februari 24, 2015 16:49 |
| Prachtig! Liefs Kimmy |
|
| Stroejaro: | Dinsdag, februari 24, 2015 16:14 |
| Bijzonder gedicht, mooi geschreven. | |
| sunset: | Dinsdag, februari 24, 2015 15:57 |
wervelende regenboog, zo is het inderdaad. Omdat we toch niet anders kunnen. Dat is nu eenmaal de loop van het leven. Dank je voor je lezen en reageren en nog een rustige dinsdagnamiddag. Warme genegen groet, |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, februari 24, 2015 12:12 |
| mooi Sunset we gaan mee met de stroom |
|
