Ga naar huis
Daar zat je dan
roerloos in elkaar gedoken
je haren voor je ogen
jezelf beschermend tegen de wind
ik ken je
eigenlijk ook niet
maar ik ken je
heb er ook gezeten
helpen kan ik niet
de weg wijzen,
iets te drinken aangeboden
maar blijf niet hier
daar zat je dan
keek me aan
die doordringende zwarte ogen
je verstond het niet
ik rijkte je wat te drinken aan
zonder woorden
nam je het aan
met beide handen
Heb je het adres gegeven..
niemand verdiend het
om op straat te leven
je was amper 14 jaar
roerloos in elkaar gedoken
je haren voor je ogen
jezelf beschermend tegen de wind
ik ken je
eigenlijk ook niet
maar ik ken je
heb er ook gezeten
helpen kan ik niet
de weg wijzen,
iets te drinken aangeboden
maar blijf niet hier
daar zat je dan
keek me aan
die doordringende zwarte ogen
je verstond het niet
ik rijkte je wat te drinken aan
zonder woorden
nam je het aan
met beide handen
Heb je het adres gegeven..
niemand verdiend het
om op straat te leven
je was amper 14 jaar
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, februari 27, 2015 16:51 |
| Mooi gedicht over menselijk kunnen zijn. Fijn om te lezen. Liefs |
|
| wervelende regenboog: | Vrijdag, februari 27, 2015 10:50 |
| zo kunnen wij onze medemenselijkheid tonen | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, februari 27, 2015 05:34 |
| reikte!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: DBTV | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2015 | ||
| Thema's: | ||