het eeuwige hunkeren naar
zacht onscherp getekend
is alles, ook het dichtbije,
nog altijd onbereikbaar:
sterren aan een wijde hemel
en diepe bodems van zeeën
zij spelen met ’t leven
zoals met de schaduw
van kinderen aan wegranden
die zich koesteren in ’t licht
van de nachtelijke maan
zonder enige betekenis
doorkamt ‘t huidige chaos
alle vormen van ’t zijn
en vindt niets anders
dan ‘t eeuwige hunkeren
naar liefde en vrede
sunset 17-03-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, maart 17, 2015 18:30 |
| wervelende regenboog, kimmytje en *..stik..*. Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en geniet van een heel rustige, liefdevolle dinsdagavond. Warme genegen groet, |
|
| *..stik..*: | Dinsdag, maart 17, 2015 17:19 |
| mooi. heel mooi | |
| kimmytje: | Dinsdag, maart 17, 2015 16:35 |
| Mooi sunset, Heerlijk om lezen Liefs Kimmy |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, maart 17, 2015 15:24 |
| ja we kijken er nog immer naar uit in de buitenwereld en intussen laten we het bij onszelf opborrelen :) | |
