Mijn treintje
Mijn treintje gaat uit rijden.
Dat dagelijkse ding.
Geen plaats voor medelijden.
Geen eind zonder begin.
Zigzaggend en zoevend,
Door het groene vlakke land,
Snelt voorbij aan mijn aandacht,
Mijn illusie van gezond verstand.
Mijn treintje gaat uit rijden.
Dat dagelijkse ding.
Alleen op vaste tijden.
Voor iedere tijd een nieuw begin.
Soms schijnbaar zwalkend,
Zonder evenwicht.
Op vaste route talmend,
zoek ik mijn eigen gezicht.
Mijn treintje gaat uit rijden.
Dat dagelijkse ding.
Langzaam piepen de remmen.
Een start voor een nieuw begin.
Dat dagelijkse ding.
Geen plaats voor medelijden.
Geen eind zonder begin.
Zigzaggend en zoevend,
Door het groene vlakke land,
Snelt voorbij aan mijn aandacht,
Mijn illusie van gezond verstand.
Mijn treintje gaat uit rijden.
Dat dagelijkse ding.
Alleen op vaste tijden.
Voor iedere tijd een nieuw begin.
Soms schijnbaar zwalkend,
Zonder evenwicht.
Op vaste route talmend,
zoek ik mijn eigen gezicht.
Mijn treintje gaat uit rijden.
Dat dagelijkse ding.
Langzaam piepen de remmen.
Een start voor een nieuw begin.
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Vrijdag, maart 20, 2015 14:18 |
| Heel mooi Liefs Kimmy |
|
| teun hoek: | Vrijdag, maart 20, 2015 10:52 |
| een vaste route zonder ns vertraging . Genietend van uitzicht. h. gr. th mooi |
|
| Lia van der Fluit: | Vrijdag, maart 20, 2015 08:46 |
| en overal die haltes waar mensen instappen en uitstappen,,net het leven Lia x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: ana (stacia) | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2015 | ||
| Thema's: | ||