Vergeten
Ze ligt op bed
een lief gezicht wel bleek
ze kijkt me aan en zucht
ik lig hier al een week
hoe is dat zo gekomen vroeg ik haar
ach dat moet u me niet vragen
ik hoor hier niet
ze doen hier raar
mijn kinderen zeggen niet klagen
bent u boos omdat u hier bent
ja knikt ze en begint te snikken
niemand de me hier kent
ze laten je gewoon stikken
dan pakt ze mijn hand en zegt
ik denk dat het afgelopen is
ik ga hier dood, geloof me echt
zo vaak heb ik het niet mis
ze kijkt me aan droevig en verbeten
ik weet niet eens meer hoe ik heet
mijn naam ben ik vergeten
God weet wie je bent
zei ik tegen haar
echt waar zei ze
echt waar zei ik echt waar
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, maart 24, 2015 18:25 |
| zonder haar te laten klagen hebben wij haar helaas heden ten dage ontkend, zegt de schrift ons van harte namens haar smarten ingegrift. hans |
|
| kimmytje: | Zaterdag, maart 21, 2015 20:21 |
| Ontroerend schrijven dit, En helaas is het zo vaak waar, wat die mensen in kwestie zeggen. Bvb. ik zal niet meer naar huis gaan (heel dikwijls heb ik het gehoord, het lijkt wel alsof ze het weten op één of andere manier) Liefs Kimmy |
|
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, maart 21, 2015 13:42 |
| mooi ontroerend gedicht een traan gleed langs mijn gezicht fijn weekend | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, maart 21, 2015 12:21 |
| tjee ontroerend mooi dit doet me wat |
|
| verhavert: | Zaterdag, maart 21, 2015 09:49 |
| je raakt me cor | |
| wervelende regenboog: | Zaterdag, maart 21, 2015 09:45 |
| heel mooi en rakend dit gedicht | |
| teun hoek: | Zaterdag, maart 21, 2015 09:34 |
| opbeurend en indringend. h. gr. th |
|
| Lia van der Fluit: | Zaterdag, maart 21, 2015 09:32 |
| inlevend... Lia x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2015 | ||
| Thema's: | ||