Radeloos
Mijn grenzen vervagen..
realiseer ik bij de glasbak.
Grote hoeveelheden verdoven mij..
laten mij vergeten wie ik ben.
Overvloed van tranen..
nooit heb ik de dood overwogen.
Deze keer weeg ik alles goed af.
het biedt opluchting, verlossing.
Moe van het constant gevecht met mezelf..
ik zet mijn masker eindelijk af.
Ik kan het niet meer.
mijn grenzen zijn weg en ik ben radeloos.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, maart 24, 2015 00:03 |
| Heel mooi intens verwoord maar hoe radeloos. Ik zou je eenzelfde aanbod willen doen als Markemans of tenminste met iemand praten die je nabij is. Liefs | |
| kimmytje: | Maandag, maart 23, 2015 22:02 |
| Deze komt met een klap aan, Wat intens heb je dit verwoord, prachtig, Sterkte hoor Liefs Kimmy |
|
| Markemans: | Maandag, maart 23, 2015 21:56 |
| geloof me Animola ik heb dezelfde weg bewandeld, maar heb een uitweg gevonden. Als je meer wilt weten of gewoon even over praten, je mag me altijd PMmen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2015 | ||
| Thema's: | ||