Vergeten Verschil
Het orkest speelt
Als altijd
Zal dat eeuwig
Blijven doen
Zolang jij
En ik
Hier zijn
Leeftijd
In jaren
Veel te groot
En toch
Pure liefde
Vraagtekens
Overspoelen mij
Verdrinken
Maar
Staande nu
Naast jou
Weet ik
Wat ik voel
Mag ik je…
'Papa' noemen?
Als altijd
Zal dat eeuwig
Blijven doen
Zolang jij
En ik
Hier zijn
Leeftijd
In jaren
Veel te groot
En toch
Pure liefde
Vraagtekens
Overspoelen mij
Verdrinken
Maar
Staande nu
Naast jou
Weet ik
Wat ik voel
Mag ik je…
'Papa' noemen?
Reacties op dit gedicht
| anne: | Zaterdag, februari 24, 2001 23:05 |
| ik ken dat gevoel dat je iemand anders dan je eigen vader papa wil noemen en nu is die ene, die zo belangrijk voor mij is, weg, (ruzie met mijn moeder en haar vriend) | |
| Firebolt: | Dinsdag, november 21, 2000 06:44 |
| Zeker een mooi gedicht..!! | |
| wil: | Maandag, november 20, 2000 18:14 |
| Lieve Hilde... Lief he die gevoelens... Zo fijn kan vriendschap zijn in het orkest dat leven heet. Een heel mooi gedicht Hilde. Pappa...kan trots op je zijn. Liefs wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hilde Meulbroek | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2000 | ||
| Thema's: | ||