Verloren hoop
Ik sta niet langer open voor waar ik alles voor heb gegeven en waar ik op heb gehoopt.
moet nu verder lopen al wil ik het niet geloven.
heb geklommen van hier tot aan daarboven,
het kaarsje stond goed aan maar de wind was te hard en heeft het doen doven.
Als een kind ben ik beroofd van het mooiste wat er bestond in mn hoofd.
al mijn plannen zijn morsdood, en
Al waren ze zo groot ze zijn miniscuul geworden, heb alleen nog stukke borden dus het gaat niks meer worden.
moet nu verder lopen al wil ik het niet geloven.
heb geklommen van hier tot aan daarboven,
het kaarsje stond goed aan maar de wind was te hard en heeft het doen doven.
Als een kind ben ik beroofd van het mooiste wat er bestond in mn hoofd.
al mijn plannen zijn morsdood, en
Al waren ze zo groot ze zijn miniscuul geworden, heb alleen nog stukke borden dus het gaat niks meer worden.
Reacties op dit gedicht
| anne(22): | Zaterdag, maart 28, 2015 14:44 |
| Ik last ooit eens; Een mens kan drie dagen zonder eten, een week zonder drinken, maar geen dag zonder hoop.. Verlies je hoop niet, alles komt goed en zo niet dan toch! Dan wel op een andere manier dan je voor ogen had Liefs anne |
|
| Roselynn: | Woensdag, maart 25, 2015 20:20 |
| Jammer.... hoop doet leven... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Leslie123 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2015 | ||
| Thema's: | ||