De geur van eerbied
Als Zijn lichaam straks gebroken word
zal er dan iets kostbaars in ons breken
iets van hoge waarde
niet iets wat je wel missen kan
maar wat je alles kost
wat je uit handen wil geven
want ere wie ere toe komt
bij jou en mij moet iets gebroken worden
dan pas ruik je die geur van eerbied
overal merkbaar
waar mensen het kostbare kunnen breken
jouw ziel is die zalf onbetaalbaar maar
wel haalbaar bereikbaar
breek maar en ruik
de geur van eerbied
verspilling dat is als je het niet doet
(vrij naar Marcus 14)
zal er dan iets kostbaars in ons breken
iets van hoge waarde
niet iets wat je wel missen kan
maar wat je alles kost
wat je uit handen wil geven
want ere wie ere toe komt
bij jou en mij moet iets gebroken worden
dan pas ruik je die geur van eerbied
overal merkbaar
waar mensen het kostbare kunnen breken
jouw ziel is die zalf onbetaalbaar maar
wel haalbaar bereikbaar
breek maar en ruik
de geur van eerbied
verspilling dat is als je het niet doet
(vrij naar Marcus 14)
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, maart 27, 2015 19:15 |
| gebroken maakt mededogen je gestalte niet langer gebogen. hans |
|
| kimmytje: | Vrijdag, maart 27, 2015 17:29 |
| Mooi omschreven dit Liefs Kimmy |
|
| teun hoek: | Vrijdag, maart 27, 2015 12:12 |
| een breuk met dankbaarheid rond de zalving. h. gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2015 | ||
| Thema's: | ||