Ons Paradijs
We schiepen zelf een paradijs
maken ons zelf en anderen wijs
dat wij de wereld sturen
hoe lang het ook zal duren
een tuin zo vol met dromen
in verkeerde handen gekomen
wij zelf zijn daar gebleven
Hem uit ons paradijs verdreven
verdwaalde God vermist verloren
niemand wil nog van Hem horen
ontgoocheld door de mensen
die Hem de kruisdood wensen
toch niet kapot te krijgen
de welbespraakte dood moet zwijgen
God en mens die samen opleven
dat heeft Pasen ons gegeven
ze raken elkaar wel eens kwijt
beiden hebben ze dan spijt
de mens en God zo wonderbaar
willen nooit meer uit elkaar
maken ons zelf en anderen wijs
dat wij de wereld sturen
hoe lang het ook zal duren
een tuin zo vol met dromen
in verkeerde handen gekomen
wij zelf zijn daar gebleven
Hem uit ons paradijs verdreven
verdwaalde God vermist verloren
niemand wil nog van Hem horen
ontgoocheld door de mensen
die Hem de kruisdood wensen
toch niet kapot te krijgen
de welbespraakte dood moet zwijgen
God en mens die samen opleven
dat heeft Pasen ons gegeven
ze raken elkaar wel eens kwijt
beiden hebben ze dan spijt
de mens en God zo wonderbaar
willen nooit meer uit elkaar
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2015 | ||
| Thema's: | ||