Vergane vriendschappen
Ze falen als vrienden en broeders
als verwanten, als hoeders
wiens bier-bevloeide lippen
klatergouden woorden baren
hun eindeloze eden van trouw
blijken lichtzinnig gezworen
de holle wind verklankt
En ja, ik begrijp hen wel
soms ben ik de woeste zee
en tracht ik te tonen
wat in mijn inktzwarte diepten huist
wat gezonken en gebroken
op mijn bodem ligt te roesten
En ja, ik weet het wel
soms storm ik schuimbekkend
met woedende vloedgolven
beukend op hun bange dijken
zonder ooit te overtuigen
Soms huil ik als een dolle hond
naar een bleke, wassende maan
mijn jankende jeremiades
sneuvelen in volstrekte stilte
hun sikkel is kil en koud
Maar zij zien niet dat ik
een vredige spiegeloceaan kan zijn
goddelijke geheimen en
verukkelijke vruchten herbergend
die ik wens te vergeven
aan de minste onder mijn vrienden
En ze zien niet
dat door mijn uitgedoofde ogen
een trouwe wolfshond meekijkt
speurend naar de volle maan
de kraters op haar huid
zijn als de gaten in mijn ziel.
Hun som is gelijk aan de som
van mijn vele vrienden
die het niet waren
Jan Frackiewicz
31/03/2015
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Zondag, oktober 18, 2015 21:01 |
| *zucht*... Ik herken een groot stuk eigen ervaringen in jouw prachtige gedicht... Dat zijn niet de vriendschappen die vergaan zijn...enkel de 'schijn' is weggevallen. Bloedmooi geschreven! Vriendelijke groetjes, Dasje ;o] |
|
| september: | Woensdag, april 01, 2015 17:02 |
| Hulde. Dit is heel goed geschreven. En ik herlees. Liefs | |
| onkruyd: | Woensdag, april 01, 2015 16:56 |
| met verwondering gelezen, complimenten over het beeldend schrijven en de goed gevonden metaforen! een mooi en pakkend schrijven, vriendelijke groet | |
| teun hoek: | Woensdag, april 01, 2015 12:41 |
| een gemis als vriendschap niet wordt verstaan en verloochend. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jan Frackiewicz | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2015 | ||
| Thema's: | ||